O προληπτικός έλεγχος προλαμβάνει τις σοβαρές και επικίνδυνες συνέπειες της οποιασδήποτε νόσου. Η ευρεία διάδοση του προληπτικού ελέγχου δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Η μαστογραφία είναι μια απεικονιστική εξέταση, θεμελιώδους αξίας και αποτελεί βασικό συστατικό στον προληπτικό έλεγχο. Η πρώτη μαστογραφία πρέπει να γίνει περίπου στο τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας της γυναίκας. Γίνεται νωρίτερα όταν υπάρχουν παράγοντες υψηλού κινδύνου. Σε προσωπικό επίπεδο είμαι υπέρ του προληπτικού ελέγχου, εδώ και μία πενταετία υποβάλλομαι σε μαστογραφία, κάθε χρόνο.

Πριν από λίγους μήνες, ψηλάφισα στον αριστερό μου μαστό, ένα μικρό ογκίδιο το οποίο ήταν ευκίνητο, επιφανειακό, ινοελαστικής σύστασης που δεν μου έδινε περιθώρια να πιστέψω ότι ήταν κακόηθες. Εντοπιζόταν στο άνω-έξω τεταρτημόριο του αριστερού μαστού.

Η μορφολογία του αφενός και η μαστογραφική απεικόνιση αφετέρου ήταν τα αίτια για να το αμελήσω και να μην αποφασίσω να το αφαιρέσω αμέσως. Eτσι μετά από αρκετούς μήνες, μάλλον το ένστικτό μου με οδήγησε στην απόφαση να αφαιρέσω το ογκίδιο αυτό. Στις 18 Μαρτίου του 2006 ο χειρουργός μου, μου αφαίρεσε το ογκίδιο με τοπική αναισθησία. Στις 21 Μαρτίου η ιστολογική εξέταση του παρασκευάσματος έδειξε ότι είναι καρκίνος. Στο άκουσμα της λέξης «καρκίνος» μου φάνηκε πως η γη φεύγει κάτω από τα πόδια μου. Σκοτείνιασα και έχασα το χρώμα μου κυριολεκτικά. Πάγωσα! Δεν είχα κουράγιο να κλάψω, να αντιδράσω, να θυμώσω, να ρωτήσω... όμως τι;

Aπό το μυαλό μου περνούσαν οι χειρότερες σκέψεις. Βίωσα έντονα μέσα μου τη μεγαλύτερη απογοήτευση, την απελπισία, τη δυστυχία. Eνιωσα αδικία και ατυχία για μένα!... Oμως έπρεπε να συνέλθω σύντομα και να πάρω αποφάσεις. Να δεχτώ τη θεραπευτική στρατηγική που θα μου πρότειναν οι ειδικοί.

Χειρουργική εκτομή πρώτα, χημειοθεραπεία μετά. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να φανώ δυνατή, αισιόδοξη, ψύχραιμη. Eλαβα υπόψη τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και κυρίως τη θεϊκή δύναμη που πάντα μας προστατεύει και μας συντροφεύει στη ζωή μας. Περίμενα με αγωνία περισσότερες πληροφορίες από το παθολογοανατομικό εργαστήριο, τους διάφορους προγνωστικούς δείκτες. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ευνοϊκά για την περίπτωσή μου. Πήρα άλλο κουράγιο. Eνιωσα μεγάλη ανακούφιση, εσωτερική αγαλλίαση. Oι αρχικές μου ισορροπίες που είχαν διαταραχθεί, άρχιζαν να αποκαθίστανται πάλι. Υπάκουσα με προθυμία στις θεραπευτικές προτάσεις των ειδικών. Υποβλήθηκα πρώτα σε τεταρτεκτομή με σύστοιχο περιορισμένο λεμφαδενικό καθαρισμό της αριστερής μασχάλης, στις 31 Μαρτίου του 2006.

Η εγχείρηση, δεν μου κόστισε, όσον αφορά στην οικονομία του οργανισμού μου. Τη μεθεπόμενη μέρα, ανέλαβα πλήρως τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες. Δεν είχα καμία μετεγχειρητική ενόχληση. Το δεύτερο σκέλος της θεραπείας ήταν η προφυλακτική χημειοθεραπεία που θα διαρκούσε έξι μήνες. Δεν έφερα καμιά αντίρρηση. Την αποδέχτηκα και περίμενα πότε θα αρχίσω. Eνιωσα μεγάλη περιέργεια αρχικά με το τι θα συνέβαινε με τα φάρμακα, γιατί είχα ακούσει ότι προκαλούν αναστάτωση στον οργανισμό.

Η πρώτη μου εμπειρία με τη χημειοθεραπεία δεν ήταν ευχάριστη. Είχα έντονες σωματικές αντιδράσεις που με κούρασαν. Ευτυχώς οι παρενέργειες της τοξικότητας των φαρμάκων είναι προσωρινές και διαρκούν λίγες μέρες. Η μέρα της χημειοθεραπείας είναι ένας μικρός Γολγοθάς που πρέπει να υποστώ. Δεν έχω και άλλη επιλογή. Πρέπει να έχω τα εφόδια της υπομονής, της ψυχραιμίας και της δύναμης για να μπορέσω να αντέξω αυτή τη θεραπεία όσο το δυνατόν ανώδυνα. Μετράω την κάθε φορά και λέω στον εαυτό μου ότι κάποτε, σύντομα όλα θα τελειώσουν.

Αντιλαμβάνομαι τώρα πιο ουσιαστικά τους συνανθρώπους μου που υποφέρουν από διάφορα νοσήματα και υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες. Η χημειοθεραπεία δεν άλλαξε τις συνήθειές μου. O τρόπος ζωής μου είναι ο ίδιος. Εργάζομαι με τους ίδιους ρυθμούς. Aλλαξε όμως η στάση μου και η φιλοσοφία μου απέναντι στη ζωή. Αναγνωρίζω τώρα πολύ βαθιά και υπεύθυνα, ότι το μόνο αγαθό στον άνθρωπο που του παρέχει πραγματική χαρά και ευδαιμονία είναι μόνο η ΥΓΕΙΑ. Χωρίς αυτή όλα είναι μάταια - χωρίς την ΥΓΕΙΑ, δεν υπάρχει δημιουργία, εξέλιξη, πρόοδος, ευτυχία, επιτυχία, οράματα, στόχοι, ελπίδα, πίστη.

Είμαι σίγουρη, όμως, πως οι ανθρώπινες ταλαιπωρίες είναι ανεκτές από εμάς τους ανθρώπους και γρήγορα θα πρέπει να τις αφήνουμε στο παρελθόν. Eνα παρελθόν που θα είναι οδηγός για το φωτεινό αύριο για την καινούρια φωτεινή αρχή, για το αναγεννημένο αύριο που θα είναι γεμάτο δύναμη, αισιοδοξία, ωριμότητα, σοφία, πίστη για τη ΖΩΗ.

ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΖOΥΜΕ ΚΑΛΑ.

Π.Κ.